Pantanal e Bonito

Moe, vies en vol met nieuwe verhalen en fantastische ervaringen ben ik vrijdag teruggekomen van mijn eerste echte trip in Brazilië. Het was een reis met 32 andere uitwisselingsstudenten, die negen dagen duurde, naar Pantanal!
Pantanal is het grootste draslandgebied ter wereld, die voor het grootste gedeelte in Brazilië ligt, maar ook voor een gedeelte in Bolivia en Paraguay. In het regenseizoen stroomt het grootste gedeelte van Pantanal over, waardoor er veel planten zijn en veel dieren op af komen.
De reis begon met een busreis van zo’n anderhalve dag, die ik vooral heb besteed aan slapen, praten met andere uitwisselingsstudenten en films kijken. Uiteindelijk kwamen we ergens op een verlaten weg aan, waar twee ‘trucks’ voor ons klaarstonden om het laatste stuk van de reis af te leggen. Dat stuk was op een onverharde weg, helemaal in the middle of nowhere (de dichtstbijzijnde stad was 2,5 uur rijden bij ons vandaan). Maar tijdens de reis kon ik wel genieten van de prachtige natuur waar we in reden. Overal waar je keek, zag je bomen en planten die oplichtten door al de vuurvliegjes. En toen we moesten stoppen omdat onze truck een lekke band had, heb ik allemaal geluiden van dieren gehoord die ik nog nooit eerder had gehoord, heel mooi en bijzonder!
De volgende dag hadden we na het ontbijt eerst een meeting om alle regels te bespreken en daarna hadden we vrije tijd. Die tijd hebben we nuttig besteed aan zwemmen, want het was er echt heel warm! En die middag, toen we de ‘jungle’ in gingen, was het zo mogelijk nog warmer, de gids zei dat het best 47 graden kon zijn. Het zweet liep ons dus letterlijk in straaltjes van onze lichamen, en de muggen lieten ondanks liters repellente maar niet met rust, maar het was zeker de moeite waard! De bomen, de planten, de geluiden, de vogels, het was heel bijzonder. En we hebben ook aapjes gezien!
De volgende dag gingen we paardrijden door een natuurgebied, en als echte paardenliefhebber vond ik dat natuurlijk prachtig. Maar die middag gingen we toch het allerleukste doen, namelijk safari!
Eerst moesten we een heel eind rijden, maar uiteindelijk kwamen we toch op een plaats waar ooit kaaimannen waren. Ik zeg ‘ooit waren’, want ik heb daar alleen dode kaaimannen gezien. Later gingen we gelukkig nog naar een plekken waar wel levende kaaimannen waren. En ik moet toegeven, toen ze daar dan met zijn allen langs de waterkant zaten, met hun bek open, terwijl ze je aankeken en allemaal afschrikwekkende geluiden maakten, was ik toch wel een beetje bang…
Maar ik heb geleerd dat ze mij veel enger vinden, dus uiteindelijk kon ik genoeg moed bij elkaar rapen om de staart van een kaaiman op te tillen.
Ook is één van mijn dromen eindelijk uitgekomen: een slang om mijn nek. En dan nog wel een anaconda, om precies te zijn. Onze groep had erg veel geluk dat onze gids er één had gevonden, andere groepen hebben er niet één gezien. Ik was er dus wel erg blij mee, echt heel erg gaaf!
Op dag drie in Pantanal gingen we ’s ochtends piranha’s vissen. Nou heb ik niet bepaald engelen geduld, en is vissen dus helemaal niks voor mij, maar ik hoopte toch wel dat tenminste één piranha’s naar mijn stukje vlees zou happen. En dat deden ze ook, kwam ik achter toen ik mijn hengel uit het water tilde, zonder vlees… Ik heb dus helaas niks gevangen, maar ik heb wel kunnen meegenieten van de piranha’s die anderen hadden gevangen en ik moet zeggen dat het erg smakelijk was!

Na dit avontuur zijn we weer richting de bewoonde wereld gereden, namelijk naar Bonito, een stad in Pantanal. In de stad hebben we niet veel gedaan, behalve eten en shoppen voor souvenirs. Voor de andere activiteiten moesten we zo’n 45 minuten rijden, in een bus zonder air conditioning…
De eerste dag gingen we naar de ‘cachoeira’s’, oftewel de watervallen. Heel erg mooi was dat! Bij bijna alle watervallen gingen we zwemmen, iets waar ik heel blij mee was aangezien het ook daar erg warm was. Na de watervallen, gingen we raften. Ik zag al allemaal spectaculaire beelden voor me, van watervallen, opspattend water en snelle stroomversnelling en dat soort dingen waar ik wel van hou, maar het viel een beetje tegen. Tussen de 3 miniwatervalletjes zat zo’n 50 minuten waarin er niet veel te doen was, behalve peddelen en liedjes zingen.
De volgende dag gingen we naar een natuurreservaat waar ze het helderste water ter wereld hebben. Daar gingen we snorkelen in een riviertje en echt, het was prachtig… Je hoefde niet te zwemmen, want de stroming nam je wel mee en er was ons gevraagd om niet te praten. Het was dus heerlijk rustig, waardoor we konden genieten van de vissen en waterplanten die door het heldere water perfect te zien waren.
Daarna was het alweer de laatste dag. Die dag zijn we naar ‘Gruta do Lago Azul’ geweest. Dat is een grot met een meer met water dat ontzettend blauw lijkt door het licht. Heel erg mooi, maar ook ontzettend warm… Op de laatste avond hadden we the talent show, wat een heel groot succes was, en een feest met DJ en alles. En ze hadden een chocoladetaart geregeld, speciaal omdat ik op de trip jarig was, zo lief! Maar ja, met 33 uitwisselingsstudenten eindigt dat natuurlijk met een voedselgevecht… En volgende dag was het weer tijd om te beginnen aan onze reis terug naar huis.

Het is een beetje een lang blog geworden, maar ik heb ook zoveel meegemaakt! Het waren 9 dagen in totaal, maar het voelde als 3 weken. Ik ben erg blij dat ik dit heb mogen zien, het laat toch maar weer even zien hoe ontzettend mooi Brazilië is!