My amazing sweet 16!!

Ik wil bij deze even een speciaal blog wijden aan mijn verjaardagsfeest. Want echt waar, ik heb nog nooit zo’n fantastische verjaardag gehad!
Ik had geen idee wat ik moest verwachten. Mijn moeder had met behulp van wat andere mensen alles georganiseerd, dus ik wist alleen dat het heel mooi zou worden en dat er veel, erg veel eten zou zijn. En die verwachtingen klopten wel! Toen ik het gebouw van mijn Rotary club binnenliep, stonden er allemaal tafels bedekt met witte en rode tafelkleedjes, stond op elk tafeltje een bosje bloemen en de tafels met eten waren heel mooi gedekt. Er was een speciaal tafeltje voor de cadeautjes (die aan het eind van de avond helemaal vol stond) en er was zelfs een ober! Ik heb nog nooit een ober op een feest van mezelf gehad!
Eerst hadden we nog een korte Rotary meeting, omdat dat toch wel even nodig was. En daarna kreeg ik allemaal felicitaties en cadeautjes terwijl mijn vriendinnen, andere gastgezinnen, andere uitwisselingsstudenten en noem maar op binnen kwamen druppelen. Eerst mochten we genieten van de 800(!) hapjes die mijn moeder had besteld en gezellig praten en foto’s te maken, en toen kwam de speech.
Mijn vader (uit het vorige gastgezin) begon met speechen, daarna kwam mijn moeder (die natuurlijk begon te huilen, waardoor ik ook bijna moest huilen) en daarna kwam Simone, mijn counselor. Ze zeiden allemaal -kort gezegd- dat ik een ontzettend leuke uitwisselingsstudent ben, dat ik heel speciaal voor hun ben en dat ze mij een fijne verjaardag en een fijne uitwisseling toewensten.
En daarna kwam de grote verrassing, mede georganiseerd door Ana Cristina, één van de liefste mensen die ik ken. Ze had een filmpje gemaakt met foto’s van mij met andere uitwisselingsstudenten, met mijn vrienden, met mijn klas, met Ana Cristina zelf en met mijn familie. En bij het zien van al die goede herinneringen en al die leuke mensen, begonnen bij mij de tranen toch ook echt te komen.
En toen kwam de grootste verrassing; de filmpjes van mijn ouders uit Nederland, mijn zus, Marten, mijn konijntjes en natuurlijk van mijn allerliefste vriendje. Hier wil ik jullie bij deze ontzettend voor bedanken! Het was heel erg belangrijk voor mij en ik mis jullie en ik hou van jullie! Ik heb spastisch met mijn armen gewapperd, erom gelachen (och, jullie kunnen zo mooi zingen!) en gehuild en ik vond het fantastisch!
Na al deze bijzondere filmpjes was het mijn beurt om te speechen. Ik ben erachter gekomen dat het erg moeilijk is om te speechen in het Portugees terwijl je moet lachen en huilen tegelijk. Gelukkig mocht ik daarna van de overheerlijke chocoladetaart en snoepjes genieten en ben ik echt met iedereen op de foto geweest.

Ik heb vanavond toch echt beseft hoeveel ik gehecht ben geraakt aan de mensen hier. Mijn ouders bijvoorbeeld (uit mijn vorige gastgezin) zijn echt ouders voor mij geworden en ik weet zeker dat ik hen voor altijd zal herinneren. En ik heb hier ook allemaal hele goede vrienden gemaakt, die ook allemaal heel erg speciaal voor mij zijn! En mijn Rotary club, waar ik wordt uitgenodigd voor allemaal leuke dingen, waar mensen aan mij denken en mij willen leren kennen en voor mij wilden zorgen terwijl je mij nog niet echt kenden, is fantastisch!
Het is erg moeilijk om uit te leggen, dit is iets wat je denk ik zelf moet meemaken. Ik vind het in ieder geval erg bijzonder en speciaal dat mensen waarvan ik een halfjaar geleden nog niet eens het bestaan van wist, zo belangrijk voor mij zijn geworden. Ook al zit ik aan de andere kant van de wereld en moet ik een heleboel fantastische mensen missen, ik krijg er een heel nieuw leven voor terug met een heleboel ander fantastische mensen.
Ja, ik ben echt ontzettend gelukkig hier in Brazilië.