Februari en maart in Brazilië

Laat ik maar beginnen met mijn excuses aan te bieden aan al mijn trouwe lezers, die ik zo lang heb laten wachten op een nieuw blog van mij. Ik zag net tot mijn grote schrik dat mijn vorige blog alweer van bijna twee maanden geleden was en ik heb in die twee maanden weer een heleboel meegemaakt!

De afgelopen twee maanden zijn vooral heel hectisch qua emoties geweest, maar ook heel leerzaam. Twee maanden van hoge pieken en diepe dalen, zal ik maar zeggen.
Zo heb ik het deze keer moeilijker gehad met het vinden van mijn plekje in dit gastgezin. Gelukkig heb ik veel hulp gehad van mijn Braziliaanse vrienden en mijn counselor en na een paar goede gesprekken is het beetje bij beetje beter geworden. En nu voel ik me ook helemaal thuis in deze familie!
In dit gezin heb ik een vader, een moeder, een zus, twee broers en een hondje. Lekker druk dus! Mijn vader reist veel voor zijn werk, en één van mijn broers woont niet meer thuis, dus die ken ik helaas niet zo heel goed. Maar ondanks dat is het wel heel gezellig! Mijn moeder is heel zorgzaam en kan heel goed koken, dus ik heb niks te klagen. Ook kan ik al een paar traditionele gerechten uit Minas Gerais maken, wat noodzakelijk is omdat ik het Braziliaanse eten ontzettend ga missen als ik terug ben!
Ook houdt deze familie heel erg van feesten en met tien ooms en tantes en hun aanhang en hun kinderen, komen er dus ook geregeld mensen langs om even een biertje te drinken. Of twee. Of een heleboel. Soms sta ik echt versteld van de hoeveelheid bier die hier in Brazilië gedronken wordt! Vooral toen ik laatst mijn eerste Braziliaanse bruiloft heb meegemaakt. De dienst begon ’s ochtends vroeg en duurde ongeveer een half uurtje. En terwijl het pasgetrouwde stel nog over het middenpad wegliep, gingen de eerste biertjes al rond. En die bleven de rest van de dag ook rondgaan. Al met al heb ik die dag wel de hele dag staan feesten met de rest van de familie en was het ondanks enkele vervelende, dronken Braziliaanse mannen een heel geslaagd feest!

Wat voor mij ook een heel moeilijk moment was, was toen in maart de vader van mijn vriend heel plotseling overleed. Toen heb ik me wel weer gerealiseerd dat Brazilië toch een hele andere cultuur heeft dan Nederland die heel anders met verdriet en dood omgaat. Als in Brazilië iemand komt te overlijden, wordt het lichaam diezelfde dag nog opgebaard en de dag daarna gelijk begraven. Er is ook niet een hele dienst, je komt meestal langs om de familie te condoleren en er komt een dominee langs om te bidden. Soms wordt er nog gezongen, en dan wordt het lichaam weggebracht en begraven. En waar ik vooral veel moeite mee had, is dat ze hier niet echt emoties laten zien. Ik mocht het heel even moeilijk hebben, heel even verdrietig zijn, maar daarna moest ik sterk zijn en mocht ik niet teveel laten zien dat ik het moeilijk had. Dat was lastig, en ik heb dus ook wel even last gehad van heimwee.
Gelukkig werd die heimwee snel minder toen er een stukje Nederland naar Brazilië kwam. De week daarna kwamen namelijk ineens mijn echte, biologische ouders het klaslokaal binnenlopen! Ze hadden al twee weken lang door heel Brazilië gereisd en hun laatste week hebben ze bij mij in Patrocínio doorgebracht. Na een emotioneel weerzien begon een hele drukke week, waarin we ontzettend veel hebben gedaan. We hebben heel veel koffieplantages bezocht, aangezien Patrocínio ‘hoofdstad van de koffie’ is! Ook hebben we een andere stad, Araxá, bezocht en de Rotary had een hele gezellige barbecue voor mijn ouders geregeld. We hebben dus een hele leuke en drukke week gehad, waar ook ik veel van heb geleerd over mijn omgeving!

Nu heb ik nog maar twee maanden en twee weken te gaan. De tijd vliegt echt voorbij en er staat nog van alles op de planning. Zo is er hier op dit moment bijvoorbeeld stadsfeest, wat betekent dat het groot feest is met elke avond een sertanejo show (‘sertanejo’ is typische muziek uit Brazilië). Zaterdag ga ik alweer verhuizen naar mijn vierde en laatste gastgezin en in mei ga in op reis van de Amazone! En tussendoor staan er ook nog een hoop feesten op de planning, dus ik ben nog lang niet klaar op naar huis te gaan!

Ik wil iedereen die mij kerstkaarten heeft gestuurd, bij deze ook nog even bedanken! Ik heb ondanks de verkeerd geschreven adressen alle kaarten inmiddels binnengekregen, heel erg leuk! En ik beloof jullie bij deze dat ik de volgende keer sneller wat van me zal laten horen…