Mijn woonplaats: Patrocínio

Zo, ik begin alweer aan mijn derde week in Brazilië... Ondertussen ben ik al aardig gewend aan het leven als Braziliaan. Het eten, het weer, de mensen, de taal en Patrocínio, de stad waar ik in woon, het begint allemaal een beetje te wennen.
Patrocínio is ongeveer zo groot als Leeuwarden. Tenminste, dat gok ik, want door de heuvels is dat nog wel eens moeilijk in te schatten. Soms rijden we in de auto door de stad en komt er plotseling nog een hele wijk achter de heuvels vandaan. Voor mij is het dus best een grote stad, maar als ik mijn klasgenoten en elk anders persoon van mijn leeftijd mag geloven is het voor Braziliaanse begrippen nogal klein en is er weinig te beleven. In het centrum zijn er winkels, maar voor het echte uitgebreide shoppen zal ik toch echt naar Uberlândia moeten. Ook zijn er best veel restaurantjes en er zijn een aantal hele grote supermarkten, maar dingen als een bioscoop of bowlingbaan of iets dergelijks vind je hier niet.
Wat trouwens anders is aan de supermarkten in Brazilië (tenminste die waar ik ben geweest) is dat je boodschappen voor je worden ingepakt. Elk producht in een apart tasje, waardoor je soms mensen ziet met een winkelwagen of met armen vol tasjes. En wat me ook opviel, is dat de supermarkten hier minder netjes en georganiseerd zijn dan in Nederland. En eigenlijk is dat met heel veel dingen zo. De wegen hier zijn niet zo strak als in Nederland en waar je in Nederland een mooi groen grasveldje tegen zou komen, zijn ze hier bruin/groen achtig met gekleurde spikkels door al het afval dat mensen erin gooien. Ook lopen hier vrij veel zwerfhonden- en katten rond. Laatst vond ik zelfs een jonge zwerfkitten in mijn kamer, maar die heb ik met pijn in mijn hart maar weer op straat gezet
De huizen daarentegen, zijn ontzettend mooi en strak! Elk huis wordt beschermd door een muur waar prikkeldraad of schrikdraad op staat of waar hele rijen glasscherven op zijn geplaatst. En de huizen die ik tot nu toe vanbinnen heb mogen bewonderen hebben veel marmer en zijn allemaal gestyled in lichte tinten, zoals wit, geel of blauw. Ontzettend mooi!
Wat je ook veel tegenkomt in Patrocínio, zijn auto's. Heel veel auto's. Want een auto heb je hier niet alleen als vervoersmiddel, het laat ook een soort status zien. Dus zodra mensen er genoeg geld voor hebben, kopen ze een auto. Dit maakt het verkeer er ook wel enigszins ongeorganiseerd en druk op en ik heb gehoord dat het steeds meer een probleem wordt, vooral in de grote steden.

Wat ik nu wel een beetje begin te merken, is dat mijn wereld voor mij heel klein word. In Nederland was het niet ongewoon voor mij om zo'n 15 kilometer te fietsen om naar de stad te gaan en binnen 2 minuten kon ik het dorp uit zijn en heen gaan waar ik maar heen wilde. Maar hier heb ik vooral de stad gezien en ik ben een paar keer naar een boerderij ergens buiten de stad geweest, maar dat was het ook wel. Dit moet nog wel even wennen...

Maar daar heb ik nog zo'n 44 weken voor, dus dat moet goedkomen!