Week 1 in Brazil!

Wauw, ik ben hier nog maar 1 week. Het voelt eerder als 4! Ik heb zoveel meegemaakt deze week, en zoveel nieuwe mensen ontmoet en nieuwe indrukken gekregen, ik weet bijna niet waar ik moet beginnen!
Laat ik maar beginnen met school. Want terwijl al mijn vrienden lekker vakantie hebben, mag ik naar school. Gelukkig is dat helemaal niet erg! School hier begint om 7uur en eindigt om 20 over 12. We hebben 6 lessen van elk 50 minuten en tussendoor hebben we 20 minuten pauze. Toen ik maandag voor het eerst op school kwam, werd ik veel aangestaard. De school is ook maar klein, dus iedereen wist dat er een exchange student zou komen! In de klas voelde ik me gelijk welkom en iedereen wil bevriend met me zijn en met me praten! Aan deze aandacht kan ik alleen niet zo goed wennen, en het is deze week toch regelmatig voorgekomen dat er ineens uit het niets allemaal mensen om me heen staan die me de hemd van het lijf vragen! Niet dat ik dit erg vind, zo kan ik heel veel mensen ontmoeten en vrienden maken.
Er zijn toch een paar verschillen tussen de Nederlandse school en de Braziliaanse school. Ten eerste dus de lestijden, een hele verbetering als ik eerlijk ben. Ten tweede gaan de leraren van lokaal naar lokaal ipv dat de leerlingen al hun spullen bij elkaar moeten rapen om met de hele horde op zoek te gaan naar het volgende lokaal om daar te gaan staan wachten tot de leraar komt. Ook iets wat ze wat mij betreft in Nederland ook wel mogen toepassen. Verder kijkt niemand ervan op als je gaat liggen slapen of even naar iemand aan de andere kant van het lokaal loopt om over het weekend te praten.

Na school ga ik eten en dan probeer ik even een uurtje te slapen. Met nadruk op proberen... Voor brazilianen is het heel normaal, maar ik vind het heel moeilijk om op klaarlichte dag te gaan liggen slapen!
Na het 'slapen' kom ik in beweging en maandag en dinsdag ben ik toen naar de muziekschool gegaan. En met muziekschool bedoel ik ook echt een muziekschool. Elke les duurt 40 minuten en na 40 minuten gaat de bel en ga je naar de volgende les. Dit kan zijn: viool, gitaar (elektrisch, akoestisch en bas), piano, drum, cello, zang, percussie, theorie, blokfluit of saxofoon. op maandag heb ik saxofoonles en op dinsdag heb ik met een groepje percussie-, zang-, en (jawel) blokfluitles. De school is onwijs gezellig! De leraren zijn hartstikke gek en ze hebben hier heel veel lol en het is 1 grote, muzikale familie!
Op woensdag en donderdag heb ik Portugese les gehad. Dit stelde alleen nog maar weinig voor, want alle exchange students en de boeken zijn er nog niet. In Patrocínio komen in totaal 6 exchange students uit Denemarken, Mexico, Amerika, Duitsland en Nederland. Ik ben alleen de enige exchange students van mijn club, maar ondanks dat hebben we wel contact met elkaar, superleuk!

Volgende week beginnen de echte portugese lessen, en dat is ook wel nodig. Het verbaast me echt hoe belangrijk een taal eigenlijk is! Gelukkig spreken er wel een paar mensen engels, maar daar is ook wel bijna alles mee gezegd. Op school kan ik via de 3 leerlingen uit mijn klas die engels spreken communiceren met de rest (op de zin '(willekeurige naam) is gay/handsome/crazy' na, dat kent iedereen dan weer wel). Dit maakt de lessen vaak erg saai, want ik begrijp maar weinig van wat de leraren zeggen.
Ook worden de muzieklessen er niet makkelijker op in het Poetugees, maar daar komen we verbazingwekkend genoeg nog aardig uit! Ik leer ook wel elke dag iets bij. Zinnetjes als 'hoe laat is het?' en 'mag ik wat water drinken?' en 'papa, mag ik alsjeblieft nog wat langer op het feest blijven?' ken ik nu al uit mijn hoofd. en het communiceren met mijn gastouders wordt ook steeds beter!

Zaterdag heb ik voor het eerst als een Braziliaan paardgereden. Het was onwijs mooi! We hebben over het land(goed) van mijn toekomstige opa gereden. Het landschap is hier zo onwijs mooi! Met heuvels en riviertjes en koeien.. Ik was wel enigszins verbaasd toen ik ineens een typisch zwart-witte, Hollandse koe tegenkwam. Die hebben ze hier dus ook, alleen zijn ze hier heel erg waardevol. Ook het paardrijden was fantastisch! Dat is hier trouwens heel anders. Ze houden hier de teugels in 1 hand, rijden gewoon in spijkerbroek en met cowboyhoed en ze drafen bijna de hele tijd. De paarden hier hebben dus een conditie waar je u tegen zegt.

Over conditie gesproken; die van mij gaat hard achteruit. Daarom ga ik voortaan op maandag en woensdag avond -hou je vast- basketballen. Ja wel mensen, Marije Spinder gaat op basketbal. Zwemles gaat niet meer door, dat zag ik toch niet helemaal zitten... De vriendinnen uit mijn klas beginnen maandag weer met trainen na een lange tijd en ze hebben me ervan verzekerd dat ze echt niet goed zijn en dat het een zware training is.
Ik laat jullie weten hoe dit is afgelopen.