2 dagen voor vertrek

Waar ik aan denk als ik aan Brazilië denk? Dan denk ik aan carnaval, glitterende onderbroekjes en bruisende muziek, aan voetbal en aan geel en groen, aan de amazone en aan miljoenensteden als Rio de Janeiro.
Maar als je me dezelfde vraag over een jaar weer stelt, krijg je waarschijnlijk een heel ander antwoord. Dan heb ik de Braziliaanse cultuur namelijk een jaar lang van dichtbij mogen meemaken!

Het begon allemaal vorig jaar, tijden de visserij dagen in Harlingen. Ik liep daar met mijn ouders langs de kraampjes, toen het ineens heel hard begon te regenen. We gingen schuilen bij het dichtstbijzijnde kraampje en heel toevallig was dat die van de Rotary. En om het verhaal nog mooier te maken, stond daar ook nog eens een collega van mijn vader! Toen zij bedacht dat ik (toen nog) bijna 15 werd, heeft ze me verteld over de Rotary Youth Exchange; een jaar lang in een ander land (buiten Europa) wonen. Dat klonk als een ongelooflijke uitdaging en een fantastisch avontuur, precies iets voor mij dus. Ik was gelijk enthousiast! En nadat ik verhalen had gehoord van andere mensen die dit ook hadden gedaan, was ik om.

Dat was het begin van een groot avontuur. Eerst de informatiedag en de selectiedag, toen het Rotary weekend, wat onwijs gezellig was! Het is een onwijs gezellige groep, de mensen dit jaar weggaan!
En ondertussen was ik druk bezig met het invullen van het Guarantee Form, wat nog een hele stapel papier is, als het in viervoud moet…
En natuurlijk moest ik kiezen naar welk land ik wilde! Dit vond ik erg moeilijk, maar uiteindelijk is het dus Brazilië geworden. Een onwijs groot land met een taal en cultuur die ik nog niet ken. Sommige mensen verklaarden me voor gek, maar ik dacht: als ik toch die grote stap maak om een jaar in een ander land te gaan wonen, kan ik de stap net zo goed nog iets groter maken door er ook nog een nieuwe taal bij te leren.
Toen dit allemaal eindelijk gelukt was, begon het wachten… Wachten op het land waar ik naartoe zou gaan, want ik had ook nog een 2e en 3e keuze (Australië en Argentinië). 14 april was het dan eindelijk zover, toen kreeg ik te horen dat het Brazilië geworden was! Daar was ik natuurlijk super blij mee!

Dus daar vlieg ik over 2 dagen naartoe. Naar Patrocínio, een kleine stad in het midden van Brazilië.
Maar eerst moesten we de afgelopen weken nog van alles aan voorbereidingen doen. Koffers kopen, visum regelen, vliegticket regelen, afscheidsfeestjes en ga zo maar door. Ik zou niet weten wat ik de afgelopen weken zonder mijn ouders had gemoeten, want zij hebben me onwijs veel geholpen met alles!
En nu komt het moeilijkste, het afscheid nemen van iedereen. Mijn vriendinnen, familie, zus, ouders, opa en oma en mijn vriend… Niet bepaald mijn favoriete onderdeel van de uitwisseling. Ik ga iedereen zo erg missen!
Maar gelukkig heb ik daar genoeg afleiding, zeker de eerste paar weken! En volgens mij ben ik in hele goede handen, aan het enthousiaste contact dat ik nu al heb met mijn gastgezinnen en de Rotary club te horen!

Ik heb in ieder geval onwijs veel zin in mijn uitwisselingsjaar, hopelijk kom ik volgend jaar terug met allemaal nieuwe ervaringen, mooie verhalen, nieuwe vriendschappen en een mooi bruin tintje!
Tot volgend jaar! :D