Blog #4: bye bye ranch, hello NYC!

Mijn avontuur in Amerika zit er alweer bijna op... Gisteren heb ik afscheid moeten nemen van de ranch en het afscheid viel me nog best wel zwaar. Ook al was de start niet zo goed, uiteindelijk hebben de geweldige mensen, gasten, paarden en de omgeving heel veel goed gemaakt. En eerlijk is eerlijk, zodra je gewend bent aan het ranchleven (en als je je verwachtingen een beetje bijstelt), valt het ook nog best wel mee.
Tijdens de laatste dagen op de ranch heb ik voornamelijk veel gewerkt en gereden. Ik heb mijn laatste trails geleid en ik heb gezwommen met de paarden, ik heb nog een creeckride mogen doen en tijdens mijn laatste nacht ben ik samen met een vriendin het weiland in gegaan om bij de slapende paarden te liggen, wat een hele bijzondere ervaring was .
En hoewel ik in mijn eerste blog heb gezegd dat ik qua rijden niet veel bij zou leren, ben ik toch ergens een stuk beter in geworden, namelijk in bareback rijden! In het begin vond ik het te eng en was mijn balans niet goed en durfde ik alleen op het braafste paard, maar tijdens mijn laatste dagen wilde ik niet eens meer met zadel rijden...

Het moeilijkste vond ik het afscheid nemen van mijn vrienden en van mijn favoriete paard, Ginger (a.k.a. Gingerlady, want het was nogal een dame). Ginger is een witte/zwarte pinto merrie van 10 jaar oud, eigenlijk vindt niemand haar echt leuk en ze staat erg laag in de rang van de kudde, maar ik had gelijk een klik met haar. Ze is heel mooi om te zien, ze is heel lief, ze eet haar voer altijd met 1 voetje opgetild en als ze hinnikt, breekt er een stukje van je hart, zo'n dramatische hinnik heb ik nog nooit van mijn leven gehoord. Daarnaast is ze ook één van de best getrainde paarden en zit ze goddelijk zonder zadel. De reden waarom veel mensen haar niet leuk vinden, is omdat ze bijna blind is aan één oog. Hierdoor loopt ze regelmatig tegen de hekken op, kan ze haar voerbak niet altijd vinden, loopt ze ook nog wel eens over je heen en moet je haar tijdens de trail een beetje extra helpen met sturen. Verder is ze in mijn ogen perfect en het liefst had ik haar in mijn koffer gestopt en meegenomen...

Helaas is dit niet helemaal praktisch, want ik zit nu in New York City! Ik verblijf hier tot en met zondag en tot dan heb ik alle tijd om van deze fantastische stad te genieten...